نیت کردیم و تفالی زدیم به فال حافظ ...

 به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد بر چینم

 الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد

مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

 جهان پیر است بی بنیاد از این فرهاد کش فریاد

که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

 زتاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل

بیارای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم

 جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی

که سلطانی عالم را طفیل عشق می بینم

 اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست

حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

 توضیح اینکه تصنیف این غزل نیز از سروده های استاد شجریان میباشد