خط تلفن که وصل شد، التهاب مجازی هم بیشتر شد! صبح تا شب، شب تا صبح! با کارت اینترنت لعل(10ساعت یک هزارتومن) و پیشگامان(10ساعت دوهزارتومن) یزد، بیشتر دایال آپ می‏شدیم و من با سیستم رومیزی و الیاس با یک لپ عهد بوق پنتیوم وان! که ویندوز 98 روش نصب کرده بود.... بهرحال لذت خاصی داشت...اما من تو این فصل پاییز 84، بیشتر وقت‏ها و روزها رو به تنهایی سپری میکردم و الیاس، یک هفته در میان به مشهد می‏رفت و یک فرد کاملا دایم السفر بود! هیچوقت شب‏ها و سحری‏ها ماه رمضون اون سال که به تنهایی بیدار میشدم رو فراموش نمی کنم...
از ترم یک هم، الیاس دو تا تلوزیون آورده بود؛ یک تلوزیون کوچک سیاه‏رنگ اوپرا و دیگری یک تلوزیون رنگی شارپ یا توشیبا 14 اینچ. کوچیک رو واسه کار شخصی و الکترونیکی و مدار بسته و از دلمشغولی‏ها الکی‏ترونیکی‏اش(!)،که همیشه از تو اتاقش بوی هویه و روغن لحیم سوخته میومد! این بشر همیشه دو وعده در روز؛ اذون ظهر و مغرب، تماس یک ساعته با مشهد داشت که حداقل هزینه ماهانه‏اش فقط تو این زمینه حدود 100هزار تومن بود. و هم من یک دل مشغولی داشتم...زیاد هم به مشهد نمی رفتم البته ترم اول بیشتر به تهران میرفتم اونم زمانی که هنوز اخوی زندگی مجردی داشت...بهر حال ترم پاییزی رو دروس سنگینی داشتم که واقعا مو به تن آدم سیخ میکرد؛ ریاضی مهندسی، الکترومغناطیس و محاسبات و مدار2...
تو این گیر و دار و آشنایی من با وبلاگ و چت و عشق مجازی و ...دیگه چه بلوشوی ذهنی و فکری داشتم...و تا اینکه به ماه آذر و دی ماه سرد رسیدم...
ادامه دارد...

شروع یک بخش از زندگی من بعد از ترم اول دانشجویی کارشناسی ناپیوسته مهندسی برق در شهرستان کویری بود؛ اول مهر سال هشتادوچهار!
و من وارد دنیایی از ناخواسته‏ها و یا بهتر بگویم خواسته‏ها نابهنگام و نابجا شدم! یک جور عشق و شور جوانی در من پدیدار گشته بود و نمی‏دونم اسم این حال و احوال رو چی میشه گذاشت؟ البته این دوری از خانواده و هم خونه شدن با یک آدم مریض عاشق بنام الیاس...همه و همه دست در دست هم دادند که من مسیری رو طی کنم که نباید طی میکردم! همون مهرماه بود که این وبلاگ هم بر مبنای همین احوالات شکل گرفت که نتیجه اون یک ترم بد درسی بود...ترمی که طعم دل فریب و دلچسب وب و بلاگ و چت و ایمیل و فلش و...را چشیدم...سیستم خونمون رو هم از مشهد به یزد آورده بودم تا بدون هیچ دغه‏دغه، کیفم کوک بشه! البته خونه‏ای که در یزد اجاره کرده بودیم، طبقه بالا بود و خط تلفن نداشت که بعد از یک ماه که از طریق کافی‏نت با دنیای مجازی در ارتباط بودم، خط تلفن با هزینه هشتاد هزارتومن وصل شد...
ادامه دارد...

سلام، بعد از چند ماه و اندی...
امشب فرصتی شد تا مروری اجمالی به وبلاگم داشته باشم. این مرور خاطره‏انگیز از ابتدای شکل‏گیری این وبلاگ بود تا این اواخر...این گذران عمر و دوران پرالتهاب روحی و روانی که بر من گذشت؛ دوران آمیخته با خوشی و تلخی...دورانی آمیخته با حس گرمای آتیشین کویر...دوران دانشجویی در غربت...دورانی که من تازه با دنیای وب آشنا شدم...بیشتر به وب، رایانه و نرم‏افزار و سخت‏افزار علاقه‏مند شدم(هرچند رشته تحصیلی‏ام چیز دیگری بود!)...دوران پریشانی و آمیخته به عشق! دورانی آغاز یه زندگی واقعی...دوران آغاز و پایان دوستی‏ها...و و و...
حالا میگویم شاید اینها همه خاطره‏اند و من مانده‏ام و این خاطره‏ها...اما هنوز من همان آدم هستم با کمی تغییرات ظاهری...اما  هنوز مانده‏ام با این دل وامانده! که حیران؛ که راهی که تا به اینجا سپری شده درست و به جا طی شده؟ به اختیار یا به اجبار؟ یا این به هر حال سرنوشتم من بوده؟
نمی‏دانم...و به دنبال این پاسخ‏ هستم.
ادامه دارد...

بلاخره تونستم وارد مدیریت این وبلاگ بشم و اومدم بگم این وبلاگ وارد 4سالگی خودش شد...