سلام

من یه عذر خواهی بسیار بزرگ بدهکارم چون کتاب دو قرن سکوت نوشتهء دکتر عبدالحسین زرین کوب است.

البته دکتر زیبا کلام جایگاه خاص خودشو داره.

می خوام اول کار یه معرفی از کل کتاب داشته باشم.رو جلد کتاب نوشته(سرگذشت حوادث و اوضاع تاریخی در دو قرن اول اسلام از حملهء عرب تا ظهور دولت طاهریان)

فکر کنم گرفته باشید چی میخوام بگم.

میخوام از ب بسم ا... از صادق هدایت بگم به چند دلیل:1به خواطر بزرگ بودنش2به دلیل اینکه فکر میکنم تنها کسی که ادای دین کرده بین ایرانیان و اعراب هدایت بود.

«خاندان برمکی بزرگترین خیانت را به قوم و تمدن ایرانی و بزدگترین خوش خدمتی را به قوم وحشی عرب کردنند.طرز مملگت داری را به عربها آموختند.قاعده برای زبانشان درست کردنند فلسفه برای آیینشان تراشیدند.برایشان شمشیر زدندجوانهای خودشان را برای آنها به کشتن دادند.فکر-روح-صنعت- ساز-علوم وادبیات خودشان را دو دستی تقدیم به آنها کردندتا شاید بتوانند روح وحشی و سرکش آنها را رام و متمدن کنند.ولی افسوس!

اصلأ نژاد آنهاو فکر آنها زمین تا آسمان با ما فرق داردوباید همینطور هم باشد. این قیافه های درنده-رنگهای سوخته دستهای کوره بسته برای سر گردنه گیری درست شده افکاری که میان شاش و پشکل شتر نشو ونمو پیدا کرده بهتر از این هم نمی شود تمام ساختمان بدن آنها گواهی میدهد که برای دزدی وخیانت درست شده این عربهایی که تا دیروز با پای برهنه دنبال سوسمار میدویدند و زیر سیاه چادر زندگی میکردند نباید هم بیش از این از آنها متوقع بود فکر عرب مثل دملی که سر باز کند دنیای متمدن را ملوث کرد.»

سلام

دارم کتاب دو قرن سکوت(از دکتر زیبا کلام) و میخونم.

گفتم یکی از بهترین منابع واسه نوشتن که بتونیم همهگی از اون استفاده کنیم همین کتاب است.

در آینده خلاسهء قسمتهای جالبش رو واسه دوستان مینویسم.

البته اینم بگم همش جالب.

منتظر نظراتتون هستم.

لای لای...ای پسر کوچک من!‏
دیده بربند، که شب آمده است
دیده بربند، که این دیو سیاه
خون به کف، خنده به لب آمده است
از این شعر تلخ فروغ شروع کردم، چون زندگی تلخ است، چون آدمییت مرده است، یاد اون ترانهء ابی افتادم که میگه:
«من هنوز خواب میبینم
که دور دوره‏ی وفاست
که اعتبار عشق بجاست
دنیا به کام آدماست
هنوز تو قصه‏های من
رنگ و ریا جا نداره
دروغ نمی‏گن آدما
دشمنی معنا نداره
هنوز تو قصه‏های من
کسی بجرم عاشقی
خسته و تنها نمی‏شه
هنوز توی دنیای من
هر آدمی یه عالم
گلُ‏ نمیفروشن به هم
گلِ مثل قلب آدم
سوته‏دلان یکی یکی تموم شدن»
می خوام بگم کو آدمی که داد بزن آی آدما ما ها داریم می میریم...آی آدما کو آدمی که داره دم از عدالت میزن...
می خوام بگم اصلآ عدالتی هست؟ میدونید جوابم چیه؟
نه نه نه.....
کو عدالتی که تو این مملکت خونواده هایی میبینیم که شبا توانایی خریدن چنتا نون و ندارن....کو عدالتی که بچه های این مملکت باید شبا شکم خالی سر به بالین بزارن...کو عدالتی که دانشجوی 20 ساله ء این مملکت باید با شلوار وسله دار سر کلاس درس بشینن...میدونم این حرفا همه تکراری ولی اینا وجود داره...
بعد بعضی از آقایان دم از عدالت اجتماعی میزنن...میدونید وقتی این حرفها رو میشنوم احساس میکنم به غرور و شخصیت من و مملکتم توهین میشه...
راحت بگم احساس خر بودن بهم دست میده!
باز میگم زنده باد کمونیست ها که میگن« همه چیز برای همه»
کاش میشد اما نمیشه...
یاد سخنی میفتم که میگه «سکوت سرشار از حرفهای نگفته است»
و بیایید بجای حرفهای زیبایی که ما ایرانیا خوب بلدیم بزنیم کمی سکوت کنیم و فکر کنیم و ببینیم که انسانییت مرده است و بیاید فکر چاره‏ای باشیم، نه وقت و بی وقت بگیم «انرژی هسته ای حق مسلم ماست »
حق مسلم ما راحت نفس کشیدن نه بزور نفس کشیدن.
.
.
بدرود...

نوشته: راز همیشگی

سلام
یکی دو روزه که با این وبلاگ آشنا شدم، نمی خوام حاشیه برم، ولی دیدم واقعا در لابلای این همه موضوع خوب، که یکی سری به جغرافیا میزند و ودیگری سری به مهر پدری، اون یکی دیگه اقتصاد و زمان، یکی دیگه درباره دین ومهدویت، بکی دیگشم در باره ی لحظه های احساسی و قشنگه ، جالب تر از همه موضوع فیلم و موسیقی رو کم می دیدم که اونم دیدم، حالا میبینم که پراکندهگی هم خودش نوعی زیبائی.
گفتم منم اگه میخوام در آغاز  لب به سخن باز کنم  در بارهء موضوع های شاخه به شاخه رفتهء وبلاگ سخنی نگویم، میخواهم از کل سخن بگویم از زیبایی، چون اصل زیباست.
اصولا آدما با دیدن زیبایی ناخودآگاه یه دفعه به خالق زیبایی مینگرنند، من میخوام سوا از آدم خوبا نباشم منم میخوام از زیبایی بنویسم از چیزی بنویسم که با نهادینه شدن اون در وجود آدمی، آدما میتونن زیبایی رو حس کنند، اونم چیزی نیست جز عشق ....
من 24 سال سن دارم.
منم مثل خیلی از شما ها واسه یکبار هم شده عشق و لمس کردم.
یاد جمله ای افتادم:
میگفت:(اگه زمانی توانستی بدانی عشق چیست تاره میدانی که از آن هیچ نمیدانی).
راستی این واقعیت است: یعنی بیکران یعنی بی انتها
یعنی...نمیدانم ....
دوست دارم همیشه عاشق بمانم تا عاشق بمیرم. 
تا حالا فکر کردی چرا آدما که دوست دارن همه چیزو جمع کنن، یه دفعه همه چیزاشونو واسه چیزی یا کسی فدا میکند؟
اون چیه  اینقدر قدرت داره ؟
میدونی اون چیزی که ما آدما واس خودمون اونو عشق تعریف میکنیم.
شاید باشه شایدم نه...اینا مهم نیست...مهم اینکه از ته قلب حس کنیم عاشقیم ...همین.
یکی  یا چیزی رو از اون ته ته ته وجود دوست داشته باشیم .
بیایید زندگی کردن رو دوست بداریم  تا زیبا زندگی کنیم.
(( سر به دامان من خسته گذار
 گوش کن بانگ قدم هایش را
  کمر نارون پیر شکست
  تا که بگذاشت بر آن پایش را
  آه بگذار که بر پنجره ها
   پرده ها را بکشم سر تاسر
  با دو صد چشم پر از آتش و خون
می کشم دم به دم از پنجره سر ))
از امروز امید دارم بتوانم با شما خوانندگان عزیز زیبا دوست شویم تا با هم زیبا بمانیم.
کوچک ترین عضو از گروه هزار دستان «راز همیشگی»