کم‌کم داره این وبلاگ هویت و ماهیت خودشو پیدا میکنه، شاید اینجا وبلاگی جهت ارضای روحیه انتقادگریِ من یا "یکی‌مثل‌تو" باشه! یا اینکه فریادتو بزنی هرچند فریاد زیر آب باشه! چیزی که خیلی مسلمه اینکه؛ تو دوران زنده‌مانی(البته نه زندگانی!) هرکسی میتونه مثل یه ماهی مرده جهت آب شنا کنه، که این هنری که بیشتر ما به اون دچاریم! شنا در خلاف جهت، با وجود مواج خروشان ضدیات و بدیات حس آزادگی و زندگی به آدم می‌بخشه...
از نظر من راز عقب ماندگی ما، و اینکه جهان سومی و چهارمی بودنمان دراین نهفته است که، تو این مملکت نه صدای رسایی هست برای انتقاد ونه گوش شنوایی واسه قبول حقایق! اینجا من زیاد ماندگار نیستم! ولی حداقل زمان ممکن، فریاد بی صدایم را خواهم زد...شاید هر روز بند کردیم به یه چیزی! و چه تلخ و یا شیرین...اما اینجا حرف بزن تخلیه شو! ولی بدان سطل اشغال نیست!