امروز اول مهر... روز تولد وبلاگ هزاردستانه پارسال همچین روزی نوشتن تو این وبلاگ رو اغاز کردم ...البته که وبلاگ نویسی اون اویل خیلی شیرین و لذت بخش بود! و این آغاز یک دوره خاص و ویژه ای در زندگی من بوده ... و الان احساس میکنم باهمه این حرفها و حدیث ها هر موقع به اینجا سر میزنم احساس خوبی دارم ...هرچند اون اوایل ناشناس بودم واینجا لو رفت و  میخواستم یه جا دیگه به نوشتن ادامه بدم و هی ساز خدافظی رو کو میکردم و بهتر بگم اسم اینجارو میگذاشتم وبلاگ خدافظی خیلی مناسبتر بود...و الان که فکرشو میکنم دیگه چیزی واسه پنهان کردن ندارم...و میتونم براحتی حرف دلمو به دوست و آشنا بزنم...و خیلی دوست دارم مثل گذشته ها باز بنویسم حتی بهتر از گذشته ها...  

دیگه باید سرعت قدمهایم را تندتر کنم....احساس میکنم دیر بجنبم از غافله عقب میمونم...باید دیگه از لحظه لحظه عمر استفاده کنم وقت تنگ است..

این اولین یاداشت سال جدیدمه ...یه سال پیر تر یه سال دیگه حیرانتر...یه سال دیگه مدهوشتر از خویش با این روحیات عجیب و اسفناک ...

بخدا دیگه خسته ام ! نمیدونم کی از دست این نو سانات روحی خلاص میشم!..هرلحظه یه احساسی دارم..یه لحظه شادم ..یه لحظه میرم تو خودم  و حوصله هیچکس حتی خودمو ندارم ..

عجیب که چقد هم این این احساسات گذارا با هم درتضادند..!  نمیدونم ایراد کارم کجاست ..یکی میگه خل شدم یکی میگه عاشقم یکی میگی این اوهام از رو شکم سیری!!... دیگه تو کار خودم موندم.. هر لحظه یه فکری به سرم میزنه!..یه کاری میکنم بلافاصه منصرف میشم از ادمه اون کار ...روز حال من شده مثل یک مداد و پاکن هی مینویسم و هی پاک میکنم!!....نمیدونم امسال چه بلایی میخواد سرم نازل بشه که اینقد نگرانم...نگران!

این روزا شهر مشهد خیلی شلوغه !...اصلا نمیشه پاتو بیرون بگذاری..مخصوصا منطقه ای که ما ساکن هستیم    

نزدیکترین محله به حرمه...شب سال تحویل که نگو.. من اونموقع پشت پل راه اهن طبرسی تو خیل عظیم جمعیت بودم ....همه روبه گنبد امام رضا دعای سال تحویلو میخوندند...البته همزمانی این موقه با شب بااربعین یه حس حال دیگه داشت....

منم یه چند تا درخواست درونی داشتم...مهمترین آرزوییکه داشتم این بود  این یه سالی که از عمرم گذشت.. لاقل به  یه ثبات درونی برسم ..اوضام خیلی غاراش میشه اگه همینطور پیش بره نمیدونم ختم به خیر میشم یانه؟..مگه اینکه یکی بیاد مارو نجات بده...

با تشکر از لطف و همراهی دوستان از ابتدای این فصل پاییزی.......... بدلیل فرا رسیدن ایام امتحانی این وبلاگ تا 45 روز دیگر بروز نخواهد شد...پس به امید دیداری دوباره در این دنیای مجازی...........................

التماس دعا- خدا نگهدار

شهر من! من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش! از پس شیشه تو را میبینم که گرفتی مرا در بر خویش! من وضو با نفس خیال تو میگیرم ..............و تو را میخوانم........چشم براه میمانم.....

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم !
این درد نهان سوز نهفتن نتوانم!

وقتی درد بیشتر میشه که خودت هم درک کرده باشی دوست من ...زمانی که من در مرز افغانستان خدمت میکردم اسلحه ژ3 هایی  که میدادن  برای حفاظت از کیان جمهوری اسلامی از عهد ژاندارمری شاهنشاهی!! که بی خاصیت و فقط مثل یک چوب دستی عمل میکرد!!!!.حالا تصور کن چه جوری با اشرار تا دندان مسلح با سلاحهای مدرن مقابله میکردیم...........و این هم از اثرات تحریم اقتصادی که هواپیمای سی 130 امریکایی درپیت 45 سال پیش(باورت میشه!!) داریم استفاده میکنیم حالا چه برسه به توپو لوفهای روسی .......اینها همه درده!.میفهمی؟

خانه دانشجویی..........مشغله دانشجویی.........و امتحانات میان ترم!