چند روز ی که هست که زندگیم رنگ بوی دیگه ای پیدا کرده...آره اینو دیگه میدونید...شاید بعضی بگن از چاله به چاه افتادم...اما قدر مسلم واسه تحرک و پویایی آدما و هرکسی بلاخره یه راه مشخصی هست ...البته من اینو از زبون بی زبون خودم عارضم...حقیقتش یه مدتی خیلی دلم پر بوده و میخواستم یه خورده حرف بزنم و درد دل کنم اما بدلیل امتحانات فرصت نشد...البته الانشم شاید بشه گفت دیگه دیره...ولی گذشته از این همه مقدمه چینی باید بگم من به گفته یقین پیدا کردم که ما آدما اسیر حصار بودنم خویشیم ساده تر بگم:تکلیفیمون باخودمون مشخص نیست! فقط یاد گرفتیم حرف بزنیم از نوع بسیار مفتش!!! یعنی با وجود اینکه میدونیم حرفمون درست نیست ولی واسه خالی نبودن عریضه میخوایم بدون دلیل موجه و مستدل و مستند نظر و عقیده نادرست خودمونو القا کنیم..حالا چرا اینطوریم ؟ واسه اینکه مریضیم آقا!!! مریض ..چون جز این هنر دیگه ای نداریم این میشه که هم دیگه رو خراب میکنیم و فاتحه همه چیزو میخونیم...البته شا ید حرفام بی ربط بود ولی میشه همه چیز به آسانی ربطش داد.....ادامه دارد...

بلاخره این مصیبت امتحانات هم تموم شد! تا حالا تا به این اندازه به خودم فشار نیاورده بودم..فصل امتحانات اینم تو این گرمای کویر ...فردا هم باید راهی شهر خودم بشم ...به تعداد بازدیدکنندگان وبلاگ که نیگاه کردم ...باخودم گفتم باز فصل  بلاگ نویسی رونق پیدا کرده ..همه بچه های وبلاگ نویس شاید بشه گفت دانشجویان اکثرا...فارق از امتحانات و البته تب جام جهانی این یکی دو ماهو وب گردی کننند اونم بیشتر از سر بیکاری..تا ذوق نویسندگی ...مصیبتی که من پارسال  تابستون دچارش شدم ...دنیای وب نویسی و هزار و یک درد سر !! چه اون حس و حال رومانتیک و چه یک عشق مجازی...عشقی که راه خودشو پیدا کرده....معشوقه ای گمنام توی دیار غربت..هر چند میدونم اونم مسافره ... به یه جای دور که خدا پشت و پناهش... منم  وارد یه دنیای دیگه ای شدم البته یه ذره زیادی واقعیه! چون بار سنگنین مسولیت ..همچو ن بیدار باشی که منو ازین عقب افتادگی و غلفت بیدار میکنه... و شاید اینطوری و البته باید!!بتونم زود تر با هدف تر مسیر زندیگمو ترسیم کنم....منتظر همفکری و همراهی شما دوستان هستم!