سلام، بعد از چند ماه و اندی...
امشب فرصتی شد تا مروری اجمالی به وبلاگم داشته باشم. این مرور خاطره‏انگیز از ابتدای شکل‏گیری این وبلاگ بود تا این اواخر...این گذران عمر و دوران پرالتهاب روحی و روانی که بر من گذشت؛ دوران آمیخته با خوشی و تلخی...دورانی آمیخته با حس گرمای آتیشین کویر...دوران دانشجویی در غربت...دورانی که من تازه با دنیای وب آشنا شدم...بیشتر به وب، رایانه و نرم‏افزار و سخت‏افزار علاقه‏مند شدم(هرچند رشته تحصیلی‏ام چیز دیگری بود!)...دوران پریشانی و آمیخته به عشق! دورانی آغاز یه زندگی واقعی...دوران آغاز و پایان دوستی‏ها...و و و...
حالا میگویم شاید اینها همه خاطره‏اند و من مانده‏ام و این خاطره‏ها...اما هنوز من همان آدم هستم با کمی تغییرات ظاهری...اما  هنوز مانده‏ام با این دل وامانده! که حیران؛ که راهی که تا به اینجا سپری شده درست و به جا طی شده؟ به اختیار یا به اجبار؟ یا این به هر حال سرنوشتم من بوده؟
نمی‏دانم...و به دنبال این پاسخ‏ هستم.
ادامه دارد...

بلاخره تونستم وارد مدیریت این وبلاگ بشم و اومدم بگم این وبلاگ وارد 4سالگی خودش شد...

وقتی که یک احساس به تو دست میدهد و بهتر انکه منظور خودت را در تکه شعر می بینی  و اینگونه آه و ناله و فغان سرمی دهی:

دراین زمانه ی بی های و هوی لال پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خودرا

                   

هنوز سه ماه نگذشته، دلم واسه روزهای بی‏قراری و دربه‏دری دانشجویی تنگ شده! اون کویر...اون دل‏شورها...اون بی‏پولی‏ها...اون ناملایمات غریبی و غربت...گذشت! اما همین‏ها هم...الان که به این عکس‏ها نگاه میکنم، دلم تنگ میشود! از روزهای بی‏خیالی تا روزهای آمیخته به عشق! از آن روزها خاطره‏ای بیش نماند؛ فقط باید مقطع حساس را ره‏توشه آینده ام قرار دهم.

                  
این دو عکس فوق که می‏بینید، کیوسک تلفن شهرستان بشرویه است که معمولا در مسیر یزد به مشهد، اینجا و حدود یازده شب برای شام اطراق میکردیم! از این کیوسک خاطره‏های زیادی دارم؛ چه تماس‏های عادی با خانه‏امان و چه تماس پرالتهاب عاشقانه! ؛ که من توی راهم انشااله صبح مشهدم ...صبح می‏بینمت...خدانگهدار...
این کیوسک کنار این بلوار این شهر و با این نور زرد دل‏انگیز شبانه...واقعا خاطره‏انگیز بود..یادش بخیر!

قنقوس علیه السلام :سلام می هندس چرا بنزین تموم شد!
داستان بی دومینی این وبلاگ از درگیری های انتخاباتی شروع شد تا مشکلاتی جهت تمدید پس از یک ماه(14فروردین) که با شرکت میهن‏نیک باعث شد دومین یا دامنه هزاردستان دات آی‏آر بره رو هوا!!
و نتیجه دیر تمدید کردن، شد جریمه شرکت آی‏آر نیک ایران و در نتیجه بی خیال شدن من برای تمدید تا آزاد شدن دومین، که البته حالا پس از گذشت دو ماه و اندی بی دومینی، با دست پر برمیگردیم؛ دامنه یا دومین هزاردستان دات آی‏آر با اعتبار 5ساله! البته با هزینه‏ای که باید گروهی تقبل بشه تا به کسی فشار نیاد!
عدم اتصال دامین به این وبلاگ باعث شده آمار واین وبلاگ تا یک چهارم بیاد پایین! چون اکثر لینک این وبلاگ با آدرس مستقل دات آی‏آر هستش و در نتیجه...!
بگذریم..
انشالا این دومین این وبلاگ تا 10 روز دیگر متصل خواهد شد و تا بهار1392شمسی(اووووووه!!! تا اون موقع کی مرده کی زنده!) اعتبار خواهد داشت.

در مواقع و موقیعیتهای مختلف زندگی همیشه یک نگرش مثبت لازم هست تا کارتو به نحوه احسن به سرانجام برسونی ..این نگرش مثبت میتونه از جملات و کلمات روحیه بخش نشات بگیره...امروز قصد دارم بعنوان اولین مطلب سال 87 مجموعه از جملات روحیه بخش و دلنشین تنی چند از بزرگان جهان رو براتون بنویسم و اگه شما جمله جالبی به ذهنتون میرسه در بخش نظرات بنویسید.
›› آنانکه آفتاب را به زندگی دیگران ارزانی می کنند، نمی توانند خود از آن بی بهره باشند. ¤ جمیزباره ¤

›› همیشه می توانی خورشید را در درونت بیابی، کافی ست در تکاپوی یافتنش باشی. ¤ ماکسول ¤

›› اگر پیوسته بکوشی و ایمان داشته باشی، در پایان پیروزی از آن تو خواهد بود. ¤ آن دیویس ¤

›› پیروزمندان، فاتحان لحظه هایند و شکوه لحظه ها را در کام فرصت ها می جویند. ¤ نانسی ¤

›› آینده را بنگر و از گذشته در گذر تا هر آنچه را که میخواهی در نهایت بدست آری. ¤ جونیوان ¤

›› به هر کاری که اراده کنیم، تواناییم. اگرآن گونه که سزاوار است پیگیر آن باشیم. ¤ هلن کلر ¤

›› راه را راهبر خود قرار مده بلکه راهی ناپیموده را آغاز کن و از خود راهی بجای بگذار. ¤ ؟ ¤

›› هرگز امید را از دست مده، آنگاه که چیزی دیگری برای از دست دادن داری. ¤ نانسی ¤

›› مبارزه هر قدر صعب، صعود را ادامه بده شاید تله در یک قدمی تو باشد. ¤ دیاناوست ¤

›› کمیابی در این است که بتوانی زندگی را به شیوه ی خود سپری کنی. ¤ مورلی ¤

›› رها ساز خود را از آنچه مانع میشود آنی بشوی که می خواهی. ¤ ادموند اونیل ¤

›› آن باش که هستی و آن شو که توان بودنت هست. ¤ رابرت لویی استیونسون ¤

›› مهم نیست اگر زمین بخورید، مهم دوباره برخاستن است. ¤ وینست لمباردی ¤

›› همه چیز در آن لحظه به پایان می رسد که قدمهای تو باز ایستد. ¤ نانسی ¤

›› آینده اینجاست، همینجا، هم اکنون، از گذشته ها در گذر. ¤ کتلین ا برین ¤

›› هوسهای ناپایدار را قربانی کن به پای هدفهای بلند. ¤ کارن استیونس ¤

›› فاتحان هرگز به نام نومیدی پای خویش پس نمی کشند. ¤ نانسی ¤

›› اگر آفتاب را به نظاره بنشینی، سایه را نتوانی دید. ¤ هلن کلر ¤

›› اشتباه را محکوم کن نه آنکه اشتباه از او سر زده. ¤ شکسپیر ¤

›› بیش از آنکه برنده باشیم باید بازنده باشیم. ¤ آن دیویس ¤

›› امروز نخستین روز آینده ی توست. ¤ ؟ ¤
             

آرامش وصف ناشدنی که در نوشتن است در چیزِ دیگری نیست...
پس از دو سه هفته و اندی دوباره بازگشته ام البته با یه اتفاق جدید!
اینجا ، این دنیای مجازی رنگ و بوی تازه ای برای من گرفته است....
وبلاگ برگزید و نوشته برگزیده شدن!حالا نه اینکه اصلا این مسئله مهم یا کم اهمیتی باشد نه! مسئله این است که تکلیف مان روشن شده ؛ اصلا ما که هستیم و طرف حسابمان کیست!
چیزی که مصلم است این است که این قضیه بلاگ نویسی ما از عمومیت در امده به یک حالت خاص!!
البته من از همان اول هم بر این عقیده بودم که اینجا مینویسم از برای دلم نه برای اینکه برگزیده یا منتخب شوم!
وبلاگ نوعی دل نوشت است...پس مبنای گزینش اگر به قطع و کل این باشد نباید در نهایت به بیراهه رود!
چه این انتقادی که این سایت بدلیل فضای بیش از حد دینی و مذهبی به سرویس مجازی خاص در امده و چه این یک نوع نگرش خاص و تک بعدی بسیارضربه پذیر است...صرف اینکه یک میزبان باشی و بخواهی مخاطبانی از گروه ها و طیف ها با عقاید گوناگون را داشته باشی ظرافتهای خاصی میطلبد،اینکه الان ما در هزاره سوم میلادی هستیم و قطعا بیان عقاید و انتقال ان ، زبانی نو و به روز می طلبد نه به یک روش از پیش بازنده! حالا فرض بگیرید این انتقال بیان و عقیده ، عقاید دینی و مذهبی ما باشد با زبانی که برای نسل امروز جذاب و قالب پذیر تر باشد...
البته مدیر محترم پارسی بلاگ فردی همراه و آدم باظرفیتی میدانم ...و این دلیل که ایشان گوش شنوایی هستند که میشنوند! در مقایسه با دیگر سایتهای مجازی که نه هویت حقیقی ان مشخص است نه هویت حقوقی، و همه مدیران و صاحبان ان در سایه اند و کمتر پاسخگو مخاطبان!
باری به هر جهت این جا را خانه امن مجازی خود میدانم...

سلامی بعد از بیست و چند روز اومدم دوباره اینجا بنویسم ، اعضای گروه هم فعلا بی خیالی طی کرده اند!...
امروز من وارد بیست و نه سالگی شدم و یک سال دیگر گذشت...
سالی که برایم به عکس پارسال، بسیار مفید و پربار بود و من بلاخره ‏ مرحله حساس تحصیلی رو هم پشت سرگذاشتم و حالا به دنبال یه موقعیت کاری و شغلی ...
البته این روزها نیز به علت فعالیت در ستاد انتتخاباتی خیلی سرم شلوغه که حتی وقت نمی کنم دومین دات ای ار  این وبلاگو شارژ سالیانه اش را پرداخت کنم که  نتیجه اش اینه که بازدید کننده ام نیز کم شده...
بهر حال این چند خط نشوتم تا کمی از فضای این روز های دور بشم ...
تا بعد!

                        

در یک شب سرد زمستانی قراری برقرار شد با یک عکاس، نویسنده و یک وبلاگنویس قهار، که عالمی داره واسه خودش...
چیزی که در برخورد اول بیشتر نمود پیدا کرد، سادگی و صمیمیتش بود و اینکه احساس راحتی کردم بعنوان یک همشهری و یک دوست که حدود سه سال ارتباط مجازی باهم داشتیم...
آقای "ح.س" معروف به آلبالو که دیگه الان بدجوری توی نت واسه خودش اسم و رسم به پا کرده...
یک دعوتی آلبالویی!  به صرف یک کاسه سیرابی شیردون! با اسانس سرکه و نمک و یک دنیا حرف گفته و نگفته که هرچند مجال اندک بود اما بعنوان اولین دیدار، شیرین بود و دلچسب...
حرفایی زدیم...
یک درد مشترک بین ما آدمهای مجازی اینکه اگه امثال ما اینجا رو بعنوان حریم و تنهایی و خلوت انتخاب میکنند، قطعا همیشه با مشکلاتی هم دست به گریبان بوده‏اند...
اینکه همه جنبه دنیای مجازی رو ندارند و هستند کسانی در پی سوء استفاده و ...
...با این حال یک مزیتش که بر معایبش میچربه، اینکه فراگیری و ارتباط راحت و بیواسطه است، که البته معایبش هم از همین مزیتش ناشی میشه!
من به عنوان یک مبتندی و کسی مثل آلبالو که در این دنیا و این وادی زندگی میکنه، درباره این قضیه اتفاق نظر داشتیم...
دنیایی آلبایویی از همان ابتدای آشنایی واسم جالب و جذاب به نظر اومد ...
"صادقانه" اولین مطلبی که من از وبلاگ "آلبالو"خوندم و وارد دنیای صمیمانه و پر رمز و رازش شدم...و شدم یکی از خوانندگان پرو پا قرص مطالب دل انگیز با طمع آلبالویی...
البته تو این مدت وبلاگنویسی خودشو بیشتر متنوعتر کرده و بلاگهای "روزهایی به طعم آلوچه"، "سنجاق قفلی"، وبلاگ گروهی"این چند نفر"، "زوم"و...سایت های رسمی و مستقل "یک نفر دات کام"، "هفت روز دات نت" رو میتونید ببینید.

چند روز برزخی...این روزها...اعلان نتایج ترم آخر!
پایانامه...
برگه‏های اتمام کارآموزی...
تصویه حساب مالی...
و دست آخر؟